Επιστροφή ... στα πάτρια εδάφη...

Θέλω να γυρίσωωωω...

Και φυσικά γυρίζω!!!

Οποιος θέλει... με ξαναβρίσκει εδώ


Tι πλάκα...
Μέρες ψάχνω πως να γίνεται το link χωρίς να φαίνεται η διεύθυνση και με ένα μαγικό τρόπο τώρα που αποφάσισα (α καλά μην ψάχνετε σοφρωσύνη! είμαι τρελή και ρουτινιάρα!) να ξαναγυρίσω στα γνωστά κι αγαπημένα, το χέρι μου το βρήκε αυτόματα πως γίνεται!!!

Ανοιξα την τσάντα μου

Μετά από την πρόσκληση της φιλενάδας μου της Εύης http://fevis-mycakes.blogspot.com/  (αν μπορεί κάποιος ας μου πεί πως θα μπορούσα να γράφω το Εύη για link αντί να φαίνεται ολόκληρη η διεύθυνση), είπα να ανοίξω την τσάντα μου!

Εχω την μανία να αλλάζω κάθε τόσο τσάντα, οπότε όλο και κάτι ξεχνάω να πάρω π.χ. κλειδιά σπιτιού, αυτοκινήτου, πορτοφόλι...

Σήμερα κράτησα αυτήν την τσάντα που είναι από τις αγαπημένες μου γιατί είναι τεράστια και χωράει πολλά πράγματα αλλά μ'αρέσουν και τα χρώματά της.

Επειδή βαριέμαι να κουβαλάω πολλά και άχρηστα, περιορίζομαι στα άκρως απαραίτητα που είναι:

Κινητά, εταιρικό και προσωπικό, κλειδιά αυτοκινήτου με staraki παπούτσι που λέει I love London, κλάμερ γιατί δεν μπορώ αν δεν πιάνω τα μαλλιά μου με τέτοια ζέστη, χαρτομάντηλα οπωσδήποτε, spray για την μύτη γιατί έχω χρόνια αλλεργική ρινίτιδα, πορτοφόλι, κλειδιά σπιτιού με τη photo του παιδιού μου, ponstan για ώρα ανάγκης, βούτυρο κακάο, θήκη γυαλιών ηλίου και γυαλιά και ... τσιγάρα Καρέλια Slim γαλάζια, μέχρι να το κόψω το ρημάδι γιατί μου χαλάει το λαιμό εκτός από τα υπόλοιπα που μού χαλάει!
Τώρα με την απαγόρευση, ευτυχώς καπνίζω λιγώτερο θέλοντας και μη!

Αυτά είναι όλα άκρως απαραίτητα και κάθε μέρα μεταφέρονται από τη μία τσάντα στην άλλη, την οποία τσάντα την έχω φόρα παρτίδα στη θέση του συνοδηγού όταν οδηγάω και κάποια μέρα θα μου την αρπάξουν αν δεν αλλάξω τακτική!

 

Φθινοπωρινή απόδραση

Το καλοκαίρι έφυγε~
Οσο κι αν ο καιρός ακόμα είναι καλός, όσο κι αν εμείς θέλουμε να το τραβήξουμε κι άλλο, το καλοκαιράκι μας αποχαιρετάει σιγά σιγά..
Σε μια λοιπόν προσπάθεια να ζήσω τις τελευταίες καλοκαιρινές μέρες, έκανα κοπάνα από τη δουλειά, πήρα το βιβλίο μου και ένα μπουκάλι νερό και απόδρασα σε ένα κολπίσκο έρημο και υπέροχο στην ανατολική Αττική που τον ξέρουν εκεί μόνο οι ντόποιοι γιατί η πρόσβαση δεν φαίνεται απ'το δρόμο.
Είναι μια υπέροχη παραλία, παρόλο που δεν έχει άμμο αλλά βράχια και μεγάλα βότσαλα, αλλά πραγματικά κολυμπάς μόνος σου και το νερό είναι κρύσταλλο!

Αραξα στον ήλιο που έκαιγε και διάβαζα το βιβλίο μου.
Το μόνο που ακουγόταν ήταν το κύμα και τα τζιτζίκια μιά που η παραλία έχει βράχους με μπόλικη βλάστηση.

 

 Η αλήθεια είναι ότι ο ήλιος πλέον δεν είναι όπως τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο και την είχε την ψυχρούλα του, αλλά με αποζημίωσε το πεντακάθρο νερό και η απόλυτη ησυχία!

Η αλήθεια είναι ότι εμένα προσωπικά μ'αρέσουν οι παραλίες με άμμο και να υπάρχει και κάποια καντίνα για καφέ ή νερό, αλλά ήμουνα σε mood που αναζητούσα την απόλυτη ησυχία και κρυστάλλινα νερά γιατί τον τελευταίο καιρό είμαι πολύ πιεσμένη με το θέμα της δουλειάς οπότε η επιλογή μου ήταν ότι καλύτερο, ιδιαίτερα που συνδυάστηκε πιό μετά με ψαροφαγία παρέα με τη  μαμά μου που είχα καιρό να τη δω!!!

Καλό φθινόπωρο και μην ξεχνάτε ότι στην Αττική υπάρχουν παραλίες διαμαντάκια με καθαρά νερά και μακρυά από ρακετάκιες, κουβαδάκια και την ομπρέλα-ξαπλώστρα τύπου παστωμένοι όλοι μαζί και ο ένας επάνω στον άλλον!

p.s. Aυτή είναι μια δοκιμαστική ανάρτηση εδώ καθότι μετακόμισα μόλις από την Athens Voice στην οποία θα παραμείνω βέβαια αλλά ως επισκέπτης πλέον...